Monumentalna powieść Olgi Tokarczuk. Blisko tysiąc stron, wiele wątków, postaci, miejsc, które tworzą barwny obraz Polski u progu oświecenia. Refleksyjne dzieło o zakrętach historii decydujących o losach całych narodów.
Księgi Jakubowe imponują literackim rozmachem i mnogością możliwych interpretacji. Autorka czerpie z tradycji powieści historycznej, poszerzając jednocześnie jej granice gatunkowe. Z ogromną dbałością przedstawia realia epoki, szczegóły architektury, ubiory, zapachy. Jest rok 1752, do Rohatyna na Podolu przybywają kasztelanowa Katarzyna Kossakowska i poetka Elżbieta Drużbacka. Jednym z ich gości jest miejscowy proboszcz Benedykt Chmielowski, autor pierwszej polskiej encyklopedii. Ksiądz i poetka, zafascynowani literaturą, szybko znajdują nić porozumienia. Nieco później, także na Podolu, pojawia się przystojny i charyzmatyczny Żyd – Jakub Lejbowicz Frank. Głosi on idee, które dzielą społeczność żydowską. Wywołany przez niego ferment może zmienić bieg historii… Księgi Jakubowe to pasjonująca powieść o czasach, gdy w Polsce egzystowały obok siebie chrześcijaństwo, judaizm i islam. Dzieło tworzone było przez sześć lat, autorka wspierała się badaniami historycznymi, podróżowała na Ukrainę. Wszystko po to, aby poszukać odpowiedzi na pytania o formowanie się dzisiejszego kształtu naszej części Europy.